´Iedere dag een stralende lach!, Gebruik X zodat jij er altijd perfect uitziet!, Met Y win je altijd!´

Wauw fantastisch toch? Altijd en iedere dag alleen maar mooi zijn en je goed voelen wat zou dat geweldig zijn en het kan, althans dat is wat sommige reclameboodschappen ons willen doen geloven. Op zich is dat niks nieuws natuurlijk en het is ergens begrijpelijk dat er niet wordt gezegd, ‘Drie dagen in de week een stralende lach, de overige dagen iets minder’. Dat zou weliswaar een veel eerlijkere boodschap zijn, maar dat verkoopt niet en is vaak ook niet wat mensen willen horen.

Toch zit er aan het ongebreideld voorschotelen van de ideale wereld met ideale mensen ook een hele nare kant. Door de hoeveelheid aan informatie en de manier waarop dat gebracht wordt, wordt ons collectief geheugen beïnvloed door hoe iets zou moeten zijn en het nu (nog) niet is. Uiteraard ben jij daar niet gevoelig voor omdat je waarschijnlijk te nuchter bent of dat je ze door hebt of een andere reden waarom het bij jou niet zou werken.

Reclamemakers zien dat juist het liefst omdat ze ons beïnvloeden zonder dat we het doorhebben. Ze leiden de aandacht af van subtiele emotionele elementen, zodat deze na herhaalde exposure in de hersenen met het merk worden geassocieerd. Ja, helaas ook bij jou.

In dit stuk wil ik een stapje verder gaan door een misschien wel veel essentiëlere vraag: “Moet je altijd alleen maar succesvol willen zijn?” Veel mensen zullen waarschijnlijk zeggen, ‘nee, natuurlijk niet.’ Maar als dat zo is hoe komt het dan dat veel mensen zich ongelukkig voelen als ze er niet net zo mooi uitzien als die beroemdheid of zich afgewezen voelen als ze niet kunnen voldoen aan het ideale plaatje of dat ze extra hard gaan werken om te bewijzen dat zij het echt wel aan kunnen allemaal?

Dat komt voornamelijk omdat we maar één kant van de medaille willen zien. Vervelende gevoelens ‘mogen’ er vaak niet zijn. Toch zijn ze essentieel voor ons voortbestaan. Een etmaal bestaat uit dag en nacht. Om te waarderen wat het is om gezond te zijn moet iemand ook wel eens ziek zijn. Er zijn altijd twee polen, maar we willen er vaak maar één zien. Hoe zou de wereld er om ons heen uitzien als het altijd dag was en nooit nacht? Toch lijken we er in reclamespotjes geen moeite mee te hebben om maar één deel te willen zien.

Ook in ons werkend leven moet er altijd optimaal gepresteerd worden. Het beste in je zelf naar boven halen wordt gepresenteerd als of al het andere fout is. Ben jij die succesvolle turbo tijger met een no-nonsense mentaliteit? Ben jij die alleskunner die overal op voorbereid is? Als je daar echt aan probeert te voldoen, dan is het wachten tot het een keer mis gaat.

Het is inmiddels zo dat het hoogst haalbare de norm is geworden bij veel bedrijven en instanties en dat kan niet anders dan mis gaan. Dat is waarom veel mensen op hun tenen moeten lopen om altijd maar aan die hoogste norm te kunnen en te blijven voldoen. En als dat de norm is, dan zal het je niet verbazen dat dit ook heel vaak mis gaat waardoor mensen zich ongelukkig gaan voelen, op raken en zich zelf gaan zien als een mislukkeling.

Het zit in onze (voornamelijk westerse) cultuur ingebakken. We hebben vaak onvoldoende  geleerd om met die andere kant van de medaille om te gaan. Even niet zo succesvol te zijn, even niet een keer de ‘winner’ te zijn of even niet een keer die competitieve marketing topper. We ontkennen dan glashard dat die andere kant er ook bij hoort en geven onszelf daarbij vaak ook nog eens op de kop. Kinderen wordt al vroeg bijgebracht wat ze moeten doen om succesvol te zijn. Het zou juist zo mooi zijn als er ook aandacht wordt besteed aan ze wanneer het even niet zo succesvol is en dat dat ook mag. Dat dat zelfs nodig is en er bij hoort. Het zijn juist de mensen die de dalen kennen om de pieken te onderscheiden. Zij hebben geleerd hoe ze met die dalen om kunnen gaan door ze te zien als onderdeel van het geheel of wel die andere kant van de medaille. De gevoelens die daarbij vrij komen zijn even essentieel. Het zijn juist de dalen waar je het meest van kunt leren om vervolgens successen te beleven tot dat er onvermijdelijk weer een dal komt. Het is onderdeel van onze levenscyclus.

Wanneer je dus een reclameboodschap ziet van succesvolle mensen, zie je dus feitelijk maar één deel. Het andere deel is er ook, maar dat zie je niet. Je gedachten denken dan misschien dat het zo zou moeten zijn, maar je ziet maar de helft. Wanneer jouw baas zegt dat je het beste in jezelf naar boven moet halen, dan hoor je maar één deel van de boodschap. Je gedachten denken daardoor dan misschien, ik moet altijd en overal het beste in mezelf naar boven halen. Hoe heeft een alleskunner geleerd om alles te kunnen en doet hij of zij dit dan overal zo? Besef dat het ene deel niet zonder het andere kan bestaan, het is zo eenvoudig als dag en nacht, maar moeilijk om het echt te mogen voelen en geloven.

 

Bovenstaand verhaal beschrijft een wijze van hoe sommige mensen naar zichzelf kijken in relatie tot de wereld om hen heen. Voor een aantal van hen ligt het krijgen van een burn-out hieraan ten grondslag.

Wil jij meer weten hierover? Neem dan contact op met Praktijk de Vrijgever.

 

Mail: info@devrijgever.nl

Vincent van der Waal